Kuchnia toskańska
Kuchnia toskańska charakteryzuje się prostymi smakami, a jej przygotowanie jest można by powiedzieć toskańskim rzemiosłem. Prostota potraw wiąże się z historią terytorialną w okresie braku dostatku. Trudne warunki życia zmusiły ludność włoską do spożywania ubogiej żywności.
Podstawowym pokarmem jest niewątpliwie chleb, który występuje w tysiącach kształtów i smaków w całej Toskanii. Bochenek od grzanek po ciasto focaccia, schiacciata z oliwą po chleb ramerino -smaczny bochenek doprawiony rodzynkami i rozmarynem.
To właśnie z chlebem rodzi się wiele toskańskich przepisów, takich jak:
panzanella z chleba namoczonego w wodzie, pokruszonego i wymieszanego ze świeżymi warzywami,
Pappa al pomodoro – zupa pomidorowa do gotowania z pieczywem, czosnkiem, pietruszką, bazylią, solą, oliwą i pomidorem,
ribollita, zrodzona z chłopskiej oszczędności, która podgrzewała i gotowała resztki tej zupy przygotowanej dzień wcześniej.
Niesamowita ciągłość historyczna jest nadal obecna w Toskanii
Florencja słynie z florenckiego steku, zwanego też po prostu florentyńskim, to kawałek wołowiny lub szkockiej oryginalnie rasy Chianina, co w połączeniu ze specyficznym przygotowaniem sprawia, że jest to jedna z najsłynniejszych potraw kuchni toskańskiej, ribollita, flaki, pączki, schiacciata z winogronami, aw okresie karnawału szmaty, rodzaj smażonego ciasta przybranego cukrem pudrem.
Pobliskie Prato słynie natomiast z innej kuchni, w której dominuje smaczne i chrupiące cantucci, które maczane jest w vin santo.
W Pistoia kuchnia jest prosta i składa się z kilku fachowo przyrządzonych składników. Warto zapamiętać zupę z podrobów (zwaną więźniem, bo rozdawano ją więźniom), briachinę, zielono-czerwoną sałatę i bertoli, apetyczne plasterki jabłka suszone na słońcu na trzcinach.
Lukka prezentuje buccellato, ciasto zmieszane z wodą, zakwasem, cukrem, anyżem i rodzynkami, z kolei Garfagnana to kraina orkiszu, starożytnego rzymskiego zboża, którego zupa znajduje się obecnie na najbardziej wyszukanych stołach.
Z kolei w Piza dominuje kuchnia charakteryzująca się truflami i prostymi rybami, takimi jak węgorze i sztokfisz. Miłośnicy morskich przysmaków z pewnością zaspkoją swoje kubki smakowe.
Oprócz smacznego, parującego talerza z mieszanymi smażonymi potrawami, w Livorno i okolicach można skosztować wielu innych potraw. Królem kuchni Livorno jest Cacciucco: zupa rybna z wielu rodzajów ryb i mięczaków (ale nie z wyrafinowanych ryb) gotowana w sosie pomidorowym. Podstawą dania jest mieszanka czosnku, pieprzu i szałwii.
Nie można powiedzieć, że odwiedziłeś Livorno bez zjedzenia Torta di ceci, słabo słonego ciasta, które uzyskuje się przez zmieszanie mąki z ciecierzycy z wodą, solą i oliwą z oliwek. Ma okrągły kształt oraz wysokość 0,5 cm wysokości i typowy dla ciecierzycy żółty kolor. Jest miękka w środku i chrupiąca na zewnątrz. Takie ciasto jest z pewnością bardzo zdrowe.
W Maremma bohaterem po raz kolejny jest prostota, a symbolicznym daniem jest słynna acquacotta zrobiona z niczego (stąd ironia nazwy), stworzona, by karmić masło i węgiel drzewny, stopniowo wzbogacana, by stać się smaczną zupą. Przygotowuje się go z wodą, solą, chlebem, odrobiną oleju, sezonowymi sałatkami, jajkami lub grzybami i garścią pecorino.
Typowe desery to kręgle, pączek z miodem, westchnienia, białko jajka ubijane z cukrem oraz zuccata, czyli energetyczny dżem.
który można smacznie zajadać z naleśnikami z mąki kasztanowej tzw. Necci.Necci jadane są także z ricottą są tak pyszne, że same wprosza się w nasze stałe menu po powrocie z wakacji.
